Wybór plotera cz. 5. Język opisu strony

Wszystko co chcesz wiedzieć na temat języka opisu strony

Język opisu strony (PDL – page description language) służy do tworzenia lub do przesyłania informacji o wydruku w formie zrozumiałej dla urządzenia drukującego.

Możemy wyróżnić 3 podstawowe języki opisu strony. Są to:

– PCL (Printer Command Language)

– PostScript

– HPGL (Hewlett-Packard Graphics Language)

Zapotrzebowanie na język opisu strony pojawiło się, kiedy to w połowie lat 70. XX w. Xerox PARC skonstruował drukarkę laserową. Pierwszym  językiem opisu, opracowanym w latach 1970-1980 przez firmę Hewlett-Packard, był PCL. W 1982 roku firma Adobe wydała swój własny język PostScript.

PCL

PCL jest językiem poleceń. Sterownik (driver), czyli program zarządzający, wysyła komendy PCL do drukarki jedna po drugiej, mówiące, co i gdzie ma wydrukować, a ta wykonuje je natychmiast.

PostScript

PostScript to język programowania, do którego odczytania urządzenie potrzebuje zainstalowanego w drukarce interpretera. Zawiera on typowe elementy języków programowania, jak: zmienne, instrukcje warunkowe i procedury. Dzięki temu jest to bardzo rozbudowany język, który precyzyjnie określa parametry każdego znaku i kreski na wydruku wraz z jego skalowaniem i kolorowaniem. Język opisu strony PostScript jest niezależny od urządzenia (drukarki, plotera). To wbudowany interpreter decyduje o kształcie wydruku. Dzięki temu każdy z wydruków powinien wyglądać tak samo. Nie ważne, na jakiej drukarce został wykonany.

To rozwiązanie doskonale sprawdzi się w wydrukach graficznych oraz CAD/GIS.

W przeszłości powstał spór o czcionki pomiędzy Adobe, Apple i Microsoft, który zmusił Adobe do upublicznienia  kodów języka Postscript. Wykorzystali to inni producenci drukarek i chcąc obniżyć koszty, stworzyli swoje wersje języka PostScript zwane emulacjami. Należy jednak zaznaczyć, że nie zawsze to rozwiązanie sprawdza się i nie może być wykorzystane w sytuacji, gdy chcemy być w 100% pewni standardu PostScript.

HPGL

HPGL jest to język stworzony przez firmę HP specjalnie z myślą o drukowaniu na ploterach z programów inżynierskich. Po jakimś czasie stał się standardem, który stosuje wiele drukarek wielkoformatowych. Język ten jest oparty na danych wektorowych. Oznacza to, że drukarka otrzymuje informacje, z którego miejsca ma zacząć drukować, jak długi odcinek, jakiej średnicy koło itd. Typowy plik HP-GL rozpoczyna się od standardowych komend i strumienia danych graficznych komend. Plik jest napisany kodowaniem ASCII. HPGL sprawdza się głównie przy druku z programów inżynierskich, CAD, GIS.

I inne

Jest jeszcze wiele innych języków opisu stron, które zostały stworzone przez producentów drukarek. Jednak nie są one standardami i współpracują najczęściej jedynie z drukarkami danego producenta.

Dla uzupełnienia, poniżej podane są dwie definicje zaczerpnięte z Wikipedii:

Grafika wektorowa (obiektowa) – jeden z dwóch podstawowych rodzajów grafiki komputerowej, w której obraz opisany jest za pomocą figur geometrycznych (w przypadku grafiki dwuwymiarowej) lub brył geometrycznych (w przypadku grafiki trójwymiarowej), umiejscowionych w matematycznie zdefiniowanym układzie współrzędnych, odpowiednio dwu- lub trójwymiarowym.

Grafika rastrowa – prezentacja obrazu za pomocą pionowo-poziomej siatki odpowiednio kolorowanych pikseli na monitorze komputera, drukarce lub innym urządzeniu wyjściowym.

⇐ Powrót do artykułu “Wybór plotera atramentowego”

Zapraszamy do odwiedzania naszej strony www.wyplot.pl

Jeśli masz jakiekolwiek pytania napisz lub zadzwoń do nas. Nasz konsultant dostępny jest pod numerem telefonu:

71 341 45 32